Nadenkend schrijven: vulpen of computer?

Meestal schrijf ik mijn verhalen zoals nu dit blog. Op de pc. Het is snel en elke fout – en dat zijn er nogal wat wanneer ik snel type – is zo hersteld. Waarom zou je het anders doen als dat niet hoeft?
 
Onlangs hoorde ik een verhaal over een schrijver die bewust een vulpen gebruikt om zijn verhalen te schrijven – en ze daarna pas op een computer overneemt. Omdat hij met een vulpen veel rustiger schrijft dan op een computer, heeft hij tijdens het schrijven van elke zin de tijd om goed over de vorm en inhoud van die zin na te denken. Zo krijgt hij betere zinnen, paragrafen uiteindelijk boeken, is de redenatie. Dat er slechts eenmaal per vier jaar een boek af is, neemt hij op de koop toe.
 
Even los van het feit dat ik linkshandig ben en dus voortdurend inkt over mijn geschreven woorden heen zou smeren, vroeg ik me af of het zo ook echt zou werken. Af en toe gebruik ik een notitieboek en ballpoint om te schrijven wanneer ik inspiratie heb maar geen desk- of laptop in de buurt heb.
 
Is langzaam beter?
 
Over het algemeen heb ik dan niet het idee dat ik dan, omdat ik langzamer schrijf, ook betere of mooiere zinnen maak. Meestal is het juist zo dat ik dan bij het overtypen veel herschrijf. Pas dan denk ik nog eens goed na over de zinnen die ik geschreven heb, net zoals ik doe wanneer een verhaal af is en ik alles doorlees.
 
Maar misschien mis ik het punt van de schrijver. Het doel van de vulpen. Misschien probeer ik gewoon, ongeacht of ik met computer of ballpoint schrijf – alles wel te snel op (virtueel) papier te krijgen. In dat geval is het niet het medium dat mede bepaalt of ik nadenkend schrijf, maar de mate van (on)geduld die ik heb om na te denken tijdens het schrijven.
 
Verhaal laten groeien
 
Nu ik met mijn tweede boek bezig ben, merk ik dat het me vooral heeft geholpen om eerst een maand of vier over het boek na te denken. Niet elk detail dood denken, maar wel het verhaal eerst in een raamwerk laten groeien voordat ik begin. Nadenken over de karakters en hun beweegredenen, de manier waarop ze op gebeurtenissen reageren. Over de omgevingen waarin alles plaatsvindt. Over de gebeurtenissen zelf.
 
Nu ik het promoten van mijn eerste boek afwissel met het daadwerkelijk schrijven van het vervolg, geeft het me meer rust om over details van elke zin, elke paragraaf na te denken. Tijdens het schrijven zelf, tijdens het sporten, of voorafgaand aan het in slaap vallen.
 
Mijn vulpen
 
Dat raamwerk, met elke scene geschetst maar met voldoende flexibiliteit om nog te durven veranderen als dat logischer is, dat is mijn vulpen. Mijn manier om de zinnen te voelen, te kneden tijdens het schrijven ervan. Zonder dat het vier jaar duurt voordat ik mijn volgende boek af heb.
m te bewerken.